Zachowanie asertywne - assertive behaviour
zachowanie jednostki wobec otoczenia polegające na tym, że potrafi ona stanąć w obronie własnych praw i interesów w taki sposób, który nie narusza praw i interesów innych ludzi. Zachowanie to nie jest zachowaniem agresywnym. Jest ono co prawda ukierunkowane na obronę praw jednostki, ale nie ma charakteru egocentrycznego, gdyż ma na względzie także prawa, potrzeby i interesy innych ludzi.
Zachowanie asertywne menedżera powinno wynikać z przeświadczenia, że:
ma on określone prawa, ale inni uczestnicy organizacji mają także swoje prawa;
ma on określone potrzeby do zaspokojenia, lecz inni mają także własne potrzeby, a jego obowiązkiem jest ułatwić im ich zaspokojenie;
ma on wiele do zaoferowania organizacji, lecz inni też chcą i mogą wnieść do niej równie cenne wartości.
Menedżer nie zachowujący się asertywnie może mieć poważne trudności w interakcjach z podwładnymi przy próbach wyrażania własnych życzeń, wymagań i wydawania poleceń oraz kontrolowania wykonanej pracy, a w konsekwencji może być mało skuteczny w kierowaniu zespołami pracowniczymi.
[J. Penc]
Zobacz również:
ekstrawersja
,
sprawiedliwość wewnętrzna
,
poczucie własnego autorytetu
|