Egocentryzm - egocentrism
sposób myślenia, postawa życiowa dla której charakterystyczne jest ujmowanie rzeczywistości z punktu widzenia własnej osoby, czyli tendencja (inklinacja) do traktowania własnej osoby jako centrum działania i absolutyzowania własnego stanowiska wobec otoczenia. Osoba egocentryczna ujmuje więc rzeczywistość w sposób zniekształcony przez własne subiektywne odczucia, rozpatruje zjawiska i problemy wyłącznie ze swojego punktu widzenia.
Egocentryzmu nie należy mylić z egoizmem, choć jest mu bardzo bliski. Egoizm to przesadna miłość do samego siebie, postawa życiowa nacechowana dbałością o realizację wyłącznie lub przede wszystkim własnych celów i dążeniem do podporządkowania swoim potrzebom interesów innych ludzi, a nawet traktowania ich instrumentalnie jako narzędzi do urzeczywistnienia swoich własnych nie zawsze zdrowych aspiracji.
Pewna doza egoizmu jest niezbędna, ale egoizm absolutny, którego nie rekompensuje altruizm (bezinteresowna troska o bliźniego) jest patologią, doprowadza on w sposób nieuchronny do izolacji jednostki w grupie i bardzo utrudnia jej znalezienie sensu swojej egzystencji. Egocentryzm i egoizm prowadzą do egotyzmu. Stanowi on tendencję do nadmiernego zajmowania się własną osobą, własnymi przeżyciami i kierowania na sobie uwagi otoczenia.
[J. Penc]
Zobacz również:
natura człowieka
,
normy zachowania
,
aspiracje
|