Krzywa Laffera - Laffer curve

wykres przedstawiający zależność między oczekiwanymi wpływami rządu a stopami opodatkowania. W pewnych przedziałach wartości spadek (wzrost) krańcowych stóp opodatkowania może wywołać wzrost (spadek) wpływów podatkowych. Przy niskich stopach opodatkowania, którym odpowiada niższa część krzywej Laffera, wzrost stóp opodatkowania może wywołać wzrost wpływów podatkowych. Przy przekroczeniu szczytowego punktu na krzywej Laffera dalszy wzrost stóp opodatkowania zmniejsza jednak wpływy podatkowe. Oznacza to, że po opuszczeniu tego punktu wzrost podatków jest nieskuteczny i w końcu doprowadzi do niskich dochodów. Mówiąc krótko: od pewnego punktu podnoszenie stóp podatkowych pociąga za sobą obniżenie przychodów podatkowych, ponieważ skutki zakłóceń przeważają nad uzyskiwanymi przychodami. Nadmiernie wysokie podatki osłabiają bodźce do prowadzenia działalności gospodarczej – produkcja i dochody ludności spadają, a w konsekwencji zmniejszają się także dochody budżetowe. Krzywa Laffera sugeruje pożądany kierunek zmiany polityki fiskalnej. Jest nim łagodzenie progresji podatkowej. Zmniejszenie obciążeń podatkowych przyczynia się bowiem do pobudzenia aktywności gospodarczej, wzrostu dochodów, polepszenia motywacji a w konsekwencji do wzrostu przychodów budżetowych. Kształtowanie się przychodów podatkowych (budżetowych) jako funkcji stóp opodatkowania zależy od trzech czynników: miejsca danego kraju na krzywej Laffera przy obecnym poziomie stopy oprocentowania, siły reakcji ludzi na zmianę stóp opodatkowania oraz wielkości obniżki stopy oprocentowania. [J. Penc]