Budżet Unii Europejskiej
UE posiada budżet, który podlega samofinansowaniu od 1980 r. Uchwała o tym zapadła w 1970 r., zastępując wkłady finansowe państw członkowskich dochodami własnymi Wspólnot. Główne źródła tych dochodów to przede wszystkim: cła importowe, kwoty kompensacyjne w ramach Wspólnej Polityki Rolnej (CAP), wpływy z podatku VAT krajów członkowskich, cła z zewnętrznych taryf celnych Unii, wpłaty państw członkowskich, dochody z działalności UE oraz środki własne. Górna granica środków własnych UE została ustalona na poziomie 1,2% całkowitego PNB państw członkowskich. Do priorytetów polityki budżetowej zalicza się: finansowanie działalności UE, pokrywanie wydatków administracyjnych, finansowanie polityki rolnej, sprawiedliwości i spraw wewnętrznych i innych polityk (m.in. społecznej, regionalnej, względem państw kandydujących itp.). Wydatki budżetowe Unii dzieli się na obligatoryjne i nieobligatoryjne. Wydatki obligatoryjne są to wydatki wynikające z postanowień traktatowych i wszystkich wynikających z nich zobowiązań prawnych i przepisów. Nieobligatoryjne wydatki, to te wynikające z funduszy strukturalnych Unii.
|