Styl kierowania - style of control

względnie trwały i powtarzalny sposób oddziaływania przełożonego na podwładnych dla pobudzenia i koordynacji ich działalności zespołowej zmierzającej do realizacji celów stojących przed organizacją. W najbardziej popularnej typologii wyróżnia się dwa style kierowania: autokratyczny (dyrektywny) i demokratyczny (integratywny). Styl autokratyczny charakteryzuje centralizacja władzy, przewaga decyzji jednoosobowych i poleceń służbowych, duży dystans w kontaktach z podwładnymi itp. Styl demokratyczny charakteryzuje zaś decentralizacja władzy, partycypacja w zarządzaniu, brak dystansu w układzie przełożony –podwładny itp.
W teorii kierowania mówi się też o tradycyjnym i nowoczesnym stylu kierowania. Podstawą stylu tradycyjnego był paradygmat 3K, co oznacza komenderowanie, koordynowanie i kontrolowanie, nowy styl zasadza się natomiast na regule 3W, która oznacza wymaganie, wspomaganie i wiązanie działań na zasadzie sprzężenia zwrotnego. W starym stylu dominują takie elementy jak: polecenie, władza, autorytet, szczegółowe instrukcje. Podstawą nowego są: partycypacja, informowanie, tworzenie wizji, wspieranie, konsultowanie oraz delegowanie uprawnień i odpowiedzialności.
[J. Penc]