Grupa autonomiczna - autonomous group

grupa robocza o dużym stopniu samodzielności (niezależności) w zakresie wykonywania zadań oraz funkcji podwykonawczych jak planowanie czy kontrola. Grupa taka liczy najczęściej od kilku do kilkunastu osób i jest kierowana przez wybranego przez siebie lidera. Ona sama ponosi też odpowiedzialność za przebieg pracy i osiągane wyniki. Idea tworzenia takich grup zasadza się na tym, że człowiek szuka zaspokojenia potrzeby uznania w najbliższym otoczeniu, a postrzega on konkretną więź społeczną poprzez małą grupę ludzi. Właśnie mała grupa ludzi jest preferowanym miejscem styczności; w niej też więź społeczna jest najsilniejsza, kontakty są bezpośrednie i największa jest też możliwość współdziałania.
Aby grupy autonomiczne stanowiły atrakcyjną formę organizacji pracy muszą być spełnione następujące warunki:
 identyfikacja celów: wynikiem pracy grupy musi być ściśle określony produkt znaczący w całości działania firmy;
 zróżnicowanie pracy: praca powinna być wystarczająco złożona i zróżnicowana, by wzbudzić zainteresowanie pracowników;
 możliwości rozwoju: praca powinna zapewniać możliwość podnoszenia kwalifikacji, uczenia się nowych zawodów i coraz pełniejszego wykorzystania indywidualnych zdolności pracowników;
 autonomia: niezależność i swoboda przy wykonywaniu pracy, udział każdego pracownika w podejmowaniu decyzji;
 dobra atmosfera pracy; możliwość rozwinięcia przyjacielskich stosunków między członkami grupy, zapewnienie wzajemnej pomocy;
 określenie możliwości dalszego awansu i jasne sprecyzowanie jego kryteriów;
 zwartość terytorialna: członkowie grupy powinni pracować blisko siebie na przestrzeni stanowiącej ,,terytorium grupy”;
 wielkość grupy: grupa powinna liczyć tyle osób, aby mogła wykonać kompletne zadanie (optymalną wielkością grupy jest 10–15 robotników w grupie).
[J. Penc]