Rozbieżność potrzeb - discrepancy of needs

relacje niezgodności, sprzeczności (dysonansu) występujące między potrzebami odczuwanymi przez pracownika i utrwalanymi bądź tłumionymi w środowisku pracy. Rozbieżność ta polega na sprzeczności potrzeb względem siebie. Niektóre potrzeby nie mogą być równocześnie zaspokajane, bądź wykluczają się wzajemnie, co prowadzi do ich konfliktu a w następstwie konfliktu spełnianych ról w organizacji.
Typowo sprzecznymi są na przykład następujące pary potrzeb, które pozostają względem siebie w relacji dysonansu:
 potrzeba stabilizacji wypiera potrzebę zmian i rozwoju. Dążenie do zachowania tego, co się już osiągnęło jest silniejsze niż dążenie do zmiany, nawet jeśli jest to zmiana na lepsze;
 potrzeba asekuracji lub unikania odpowiedzialności wypiera potrzebę ponoszenia odpowiedzialności i podejmowania ryzyka;
 potrzeba ,,świętego spokoju” wypiera potrzebę ulepszeń i innowacji;
 potrzeba subiektywnej oceny wypiera potrzebę oceny rzetelnej, obiektywnej;
 potrzeba samodzielności wypiera potrzebę przynależności do grupy i podporządkowania się kierownictwu.
Istnienie tej rozbieżności utrudnia kształtowanie postaw i zachowań pracowników korzystnych dla danej sytuacji pracy czy interesów organizacji, a także często staje się poważną przeszkodą w podejmowaniu decyzji. Skuteczne kierowanie powinno prowadzić do redukcji tej rozbieżności.
[J. Penc]