Teoria gier - games theory
technika metod projektowych w programowaniu, zajmująca się regułami racjonalnego postępowania w sytuacjach konfliktowych, tzn. takich, w których na wynik działania jednostki wywrze wpływ nie tylko jej postępowanie, lecz także działanie innych jednostek, przy czym wszystkie jednostki mają w większym lub mniejszym stopniu sprzeczne interesy. Zbiór graczy (uczestników konfliktu), zbiory ich strategii oraz zbiór wszystkich dopuszczalnych sytuacji i związanych z nimi wygranych stanowią elementy określające grę.
Teoria gier opisuje współzależne wybory strategii dokonywane przez każdego gracza. Strategia taka jest planem gry, opisującym, jak gracz będzie działał, czyli jakie posunięcia wykona w każdej wyobrażalnej sytuacji. W teorii gier z reguły najlepsza strategia jednego gracza zależy od strategii wybranych przez innych graczy. Równowaga pojawia się wówczas, gdy każdy z graczy wybiera najlepszą strategię przy danych strategiach innych graczy. W grze zwanej ,,dylematem więźnia” każda z firm ma strategię niezależną (dominującą), lecz wyniki jej zastosowania są niekorzystne dla innych graczy. Dzięki wiążącym umowom rywale mogą poprawić swe położenie, zapewniając nienaruszalność porozumienia.
Teoria gier poszukuje zasad osiągania w grze sytuacji optymalnych, inaczej zwanych sytuacjami równowagi i jest ona wykorzystywana do podejmowania decyzji w systemach ekonomicznych w warunkach niepewności, aby zminimalizować stratę podejmującego decyzję.
Praktyczne zastosowanie tej teorii jest jeszcze niewielkie, gdyż większość konkurencyjnych sytuacji ma charakter bardzo złożony i obejmuje wiele możliwych zmiennych. Teoria ta nie wyszła jeszcze poza udzielanie skutecznych rad jedynie w odniesieniu do najprostszych problemów planowania i strategii.
[J. Penc]
Zobacz również:
ograniczona racjonalność
,
pułapki społeczne
,
optymalizacja
,
optymalizacja decyzji
|