Elastyczność dochodowa popytu - income flexibility of the demand

stosunek względnej zmiany wielkości popytu na określone dobro do względnej zmiany dochodu. Jej współczynnik (miara wrażliwości) oblicza się na podstawie następującej formuły:

gdzie:
d – dotychczasowy popyt przy dochodzie D
Dd – przyrost (lub spadek) popytu;
D – dotychczasowy dochód ludności;
DD – przyrost dochodu Wyróżnia się kilka poziomów elastyczności dochodowej popytu:
e_dD > 1 – popyt doskonale elastyczny, reagujący w stopniu więcej niż roporcjonalnym na zmiany dochodów; dotyczy artykułów luksusowych, głownie dóbr konsumpcyjnych trwałego użytku;
e_dD = 1 – popyt jest proporcjonalny, reagujący wprost proporcjonalnie na zmiany dochodów; dotyczy artykułów półluksusowych;
D < e_dD < 1 – popyt mało elastyczny proporcjonalny do zmiany dochodów; dotyczy artykułów pierwszej potrzeby, głównie żywności;
e_dD = 0 – popyt sztywny, nie reagujący w ogóle na zmiany dochodów; dotyczy dóbr podstawowych, niezbędnych w życiu codziennym;
e_dD < 0 – popyt odwrotnie elastyczny, reagujący na zmiany dochodów w odwrotnym kierunku; dotyczy dóbr niższego rzędu.
Popyt na towary podstawowe charakteryzuje się więc niską elastycznością dochodową w przeciwieństwie do popytu na towary luksusowe. Z elastycznością dochodową popytu wiąże się tzw. prawo Engla. Według tego prawa w miarę wzrostu przeciętnego dochodu na jednego członka rodziny udział wydatków na żywność i dobra niższego rzędu maleje, zwiększa się natomiast udział wydatków na dobra wyższego rzędu (kulturę, naukę, rozrywkę, dobra trwałego użytku itp.).
[J. Penc]